Metroid Prime - Review
PRESENTATIE - 10
BESTURING - 10
LEVENSDUUR - 9
TOTAAL - 10
In deze review ga ik Metroid Prime niet helemaal verheerlijken. Echter moet gezegt worden dat dit absoluut de beste game is voor de gamecube. Ever. Maar waarom? Het raadsel van Metroid zal hier ontwikkeld worden.
Metroid Prime begint waneer Samus Aran, de vrouwelijke bountyhunter aankomt op een spacestation circelend om de planeet Tallon V. Alle onderzoekers hier zijn verdwenen en dus is Samus op onderzoek. Nadat je alle standaard moves hebt geleerd ontploft het spaceship, raak je al je mogenlijkheden kwijt en stand je hulpeloos op de planeet van Tallon V. Je kijkt om je heen en gaat de omgeving verkennen. Zo kom je aan bij de Chozo Ruins. De Chozo zijn een vogelachtig soort waarvan het bloed in jou (Samus) is geinjecteerd toen je klein was. Geen idee waarom je geintrigeerd bent, maar inplaats van terug te vliegen met je ruimteschip, vanwaar je dan ook vandaan kwam ga je op onderzoek uit. Het leuke is natuurlijk dat je (doordat je nog helemaal niets kunt) je maar weinig ziet van de echte wereld. Hoe groot deze werkelijk is ontdek je in latere fases van de game, maar is telkens weer indrukwekkend. Totdat je al je mogenlijkheden en meer terug hebt en je door de levels rent alsof het niets is.
De levels zijn ontzettend goed ontworpen. Alleen is te zien dat de textures nogal plat (dus gekleurde vlakken op bovenkanten van platformen met gemiddelde detaillering) zijn. Dit zie je overal terug door de game. Aan het eind merk je het geheel niet meer. Want er is iets dat dit goedmaakt. De integratie van platformen met de rest van de ruimtes. De platformen zijn duidelijk als je ze kent, maar hoevaak is het mij niet gebeurt dat je eens aandachtig rondkijkt en bij je zelf denkt; krijg nou niks; ik kan gewoon verder omhoog; daar is gewoon een platform/opening. Niet opgemerkt. Dan kom ik eigenlijk bij de kern van het spel. Metroid Prime is een pure platformer. Nee, niet zoals Mario, Sonic of Rayman. Het is een platformer met veel vijanden en “realistische” aktie. Kijk, natuurlijk is het een fantasiewereld, maar je kunt je zo voorstellen dat je daar echt loopt. Van de muziek merk je weinig. Wat achtergrond muziekjes welke opzwepend worden als de aktie intenser wordt. Is dat goed? Zeker, hoeveel spellen komen er niet op de markt waarvan de soundtrack gewoon, net als die van Tony Hawk, een serie rocknummers zijn. Leuk, maar we hebben dat al zo vaak gezien. Ook de klassieke soundtrack zoals Hitman 2 is al vaker gedaan. Huur een klassiek orkest in... Maar de muziek van Metroid is de moderne versie van de klassieke “echte” achtergrond muziek en blijft netjes op de achtergrond. Sommige melodietjes waren geweldig, sommige werden afgezaagd, maar veelal ging de muziek gewoon zo op in het spel dat je deze alleen beleefde. En verder is het mogenlijk van alles te scannen. Van die informatie alleen kan je al een roman maken. En die informatie verteld hoe de planeet vergiftigd werd, hoe de Chozo hun einde tegemoet gingen, hoe de Space Pirates onderzoek deden naar Metroids, Elite Soldiers en Phazon.
De besturing is ook een verhaal appart. En staat zo verbonden met de ingenuiteit van de levels dat deze los moeilijk te beschrijven is. Het klopt in ieder geval. Je kunt verschillende wapens kiezen, elk heeft zijn eigen doel en je zult ze allen moeten gebruiken.Er is de beam cannon, de charge cannon, de ice cannon en de plasma cannon. De eerste is een standaard wapen, de tweede is een electrischwapen, de derde een ijswapen en de vierde een vuurwapen. Elk van de wapens is op te laden voor een krachtiger schot. Dan zijn er ook nog raketten. En kun je de charge functie combineren met raketten voor een super attack. Deze zijn super missile, wave beam, needle spray en flametrower. Achtereenvolgens dus een gigantisch sterke raket, een electrische straal die altijd doel raakt, een ijsschot welke naalden in alle richtingen schiet en dus alles om je heen raakt en als laaste de vlammenwerper. De laatste twee wapens zul je echter zelden tot nooit hoeven of willen gebruiken. Misschien tegen een eindvijand ofzo. Maar zelfs dan zijn Super Missile en Wave beam beter c.q. gerichter. Dan kan je veranderen in de morph bal (een bal waar je in rolt) om door kleine openingen te komen, waarmee je (super)bommen kan leggen, halfpipes kan nemen, over magnetische rails kunt rollen om bij bovenliggende gedeeltes te komen of gewoon een dubbeljump kunt maken. Ook kun je dubbeljumpen als je loopt, waneer je daarvoor de upgrade hebt en zelfs slingeren met behulp van de slingshot is mogenlijk. Dan kan je verschillende visors gebruiken om een infrarood beeld te zien of een x-ray beeld. Met behulp van deze modes zie je dingen die je anders niet ziet (knoppen voor power of bepaalde vijanden). Ook de eindbazen zijn allen zeer uitdagen, maar je moet echt de zwakke punten ervan vinden. Niet zeldzaam is het als je eindbazen 5 keer moet overdoen. Zeer frusterend, maar uiteindelijk ben onthoud je ze wel allemaal. En is het uiters voldoenend (sterf bitch!) als je ze verslagen hebt.
Dan de levensduur. Deze is absoluut goed (ikzelf heb het spel in 25 uur uitgespeelt), maar verdient geen 10. Waarom niet? Metroid is een verkennings spel. Elke keer vind je een nieuwe mogenlijkheid om verder te komen naar gedeelten waar je voorheen niet kon komen. Echter aan het eind van het spel heb je op een gegeven moment alles gezien. Dit terwijl je nog wel verschillende mogenlijkheden erbij krijgt. Het element van ontdekking valt dan een beetje weg en dan wil je het spel ook wel uitspelen. Natuurlijk blijft het spel dan super goed, maar daar komt nog iets bij. Sommige raadsels die je moet oplossen (en vele van de raadsels die je niet hoeft op te lossen, maar welke wel leuke side-quests zijn)H zijn ietwat ver gezocht. Zo moet je op een gegeven moment een brug opblazen om bij de needle spray te komen. Dat terwijl je gewent bent overal doorheen te blazen en daar dus echt niet op let. Of dat je door een opening kan geheel bedekt met bladeren en dus alleen met x-ray vision te zien. Dat in een gangetje waar je normaal niet eens 2 seconden in verblijft. Verder moet je aan het einde de levels nog eens door om artifacten te vinden. Waarvan sommige vervelend goed verstopt zijn. Informatie is te vinden in het hoofdmenu, waar je gescande texten kunt lezen. Deze geven aan in welke ruimte je moet zoeken. Maar omdat je weinig nieuws te ontdekken hebt en wel bij elke (paar) nieuw mogenlijkheden de levels al opnieuw door bent gelopen opzoek naar nieuwe ruimtes, is deze laaste rondgang niet zo boeiend meer. Zeker niet als je iets niet kan vinden. Het laatste minpuntje heeft weer te maken met de te moeilijke puzzels. De meeste mensen die metroid willen uitspelen, willen dit ook volledig doen. Dus een indicator (die je bijvoorbeeld op het eind kan vinden) en voor elke ruimte aangeeft of er nog verborgen secrets zijn zou HEEL ERG welkom zijn. Verder zijn de meeste raadsels zeldzaam goed en brilliant waneer je ze doorhebt.
CONCLUSIE
Metroid Prime is met voorsprong het meest vernieuwende spel op de Gamecube en zal door zijn impact ///crater/// op de gameswereld dit ook blijven. Vooral het level design en de daarbij horende besturing en raadsels dwingen respect af. Het enige minpunt zijn de raadsels die je niet/met moeite oplost of niet eens vind. Een indicator aan het eind was welkom geweest. Het spel is grafisch schitterend, maar gebruikt voor platforms zeer platte textures. Al met al is Metroid Prime een klassieker die iedereen gespeelt moet hebben.
MduTours.
BESTURING - 10
LEVENSDUUR - 9
TOTAAL - 10
In deze review ga ik Metroid Prime niet helemaal verheerlijken. Echter moet gezegt worden dat dit absoluut de beste game is voor de gamecube. Ever. Maar waarom? Het raadsel van Metroid zal hier ontwikkeld worden.
Metroid Prime begint waneer Samus Aran, de vrouwelijke bountyhunter aankomt op een spacestation circelend om de planeet Tallon V. Alle onderzoekers hier zijn verdwenen en dus is Samus op onderzoek. Nadat je alle standaard moves hebt geleerd ontploft het spaceship, raak je al je mogenlijkheden kwijt en stand je hulpeloos op de planeet van Tallon V. Je kijkt om je heen en gaat de omgeving verkennen. Zo kom je aan bij de Chozo Ruins. De Chozo zijn een vogelachtig soort waarvan het bloed in jou (Samus) is geinjecteerd toen je klein was. Geen idee waarom je geintrigeerd bent, maar inplaats van terug te vliegen met je ruimteschip, vanwaar je dan ook vandaan kwam ga je op onderzoek uit. Het leuke is natuurlijk dat je (doordat je nog helemaal niets kunt) je maar weinig ziet van de echte wereld. Hoe groot deze werkelijk is ontdek je in latere fases van de game, maar is telkens weer indrukwekkend. Totdat je al je mogenlijkheden en meer terug hebt en je door de levels rent alsof het niets is.
De levels zijn ontzettend goed ontworpen. Alleen is te zien dat de textures nogal plat (dus gekleurde vlakken op bovenkanten van platformen met gemiddelde detaillering) zijn. Dit zie je overal terug door de game. Aan het eind merk je het geheel niet meer. Want er is iets dat dit goedmaakt. De integratie van platformen met de rest van de ruimtes. De platformen zijn duidelijk als je ze kent, maar hoevaak is het mij niet gebeurt dat je eens aandachtig rondkijkt en bij je zelf denkt; krijg nou niks; ik kan gewoon verder omhoog; daar is gewoon een platform/opening. Niet opgemerkt. Dan kom ik eigenlijk bij de kern van het spel. Metroid Prime is een pure platformer. Nee, niet zoals Mario, Sonic of Rayman. Het is een platformer met veel vijanden en “realistische” aktie. Kijk, natuurlijk is het een fantasiewereld, maar je kunt je zo voorstellen dat je daar echt loopt. Van de muziek merk je weinig. Wat achtergrond muziekjes welke opzwepend worden als de aktie intenser wordt. Is dat goed? Zeker, hoeveel spellen komen er niet op de markt waarvan de soundtrack gewoon, net als die van Tony Hawk, een serie rocknummers zijn. Leuk, maar we hebben dat al zo vaak gezien. Ook de klassieke soundtrack zoals Hitman 2 is al vaker gedaan. Huur een klassiek orkest in... Maar de muziek van Metroid is de moderne versie van de klassieke “echte” achtergrond muziek en blijft netjes op de achtergrond. Sommige melodietjes waren geweldig, sommige werden afgezaagd, maar veelal ging de muziek gewoon zo op in het spel dat je deze alleen beleefde. En verder is het mogenlijk van alles te scannen. Van die informatie alleen kan je al een roman maken. En die informatie verteld hoe de planeet vergiftigd werd, hoe de Chozo hun einde tegemoet gingen, hoe de Space Pirates onderzoek deden naar Metroids, Elite Soldiers en Phazon.
De besturing is ook een verhaal appart. En staat zo verbonden met de ingenuiteit van de levels dat deze los moeilijk te beschrijven is. Het klopt in ieder geval. Je kunt verschillende wapens kiezen, elk heeft zijn eigen doel en je zult ze allen moeten gebruiken.Er is de beam cannon, de charge cannon, de ice cannon en de plasma cannon. De eerste is een standaard wapen, de tweede is een electrischwapen, de derde een ijswapen en de vierde een vuurwapen. Elk van de wapens is op te laden voor een krachtiger schot. Dan zijn er ook nog raketten. En kun je de charge functie combineren met raketten voor een super attack. Deze zijn super missile, wave beam, needle spray en flametrower. Achtereenvolgens dus een gigantisch sterke raket, een electrische straal die altijd doel raakt, een ijsschot welke naalden in alle richtingen schiet en dus alles om je heen raakt en als laaste de vlammenwerper. De laatste twee wapens zul je echter zelden tot nooit hoeven of willen gebruiken. Misschien tegen een eindvijand ofzo. Maar zelfs dan zijn Super Missile en Wave beam beter c.q. gerichter. Dan kan je veranderen in de morph bal (een bal waar je in rolt) om door kleine openingen te komen, waarmee je (super)bommen kan leggen, halfpipes kan nemen, over magnetische rails kunt rollen om bij bovenliggende gedeeltes te komen of gewoon een dubbeljump kunt maken. Ook kun je dubbeljumpen als je loopt, waneer je daarvoor de upgrade hebt en zelfs slingeren met behulp van de slingshot is mogenlijk. Dan kan je verschillende visors gebruiken om een infrarood beeld te zien of een x-ray beeld. Met behulp van deze modes zie je dingen die je anders niet ziet (knoppen voor power of bepaalde vijanden). Ook de eindbazen zijn allen zeer uitdagen, maar je moet echt de zwakke punten ervan vinden. Niet zeldzaam is het als je eindbazen 5 keer moet overdoen. Zeer frusterend, maar uiteindelijk ben onthoud je ze wel allemaal. En is het uiters voldoenend (sterf bitch!) als je ze verslagen hebt.
Dan de levensduur. Deze is absoluut goed (ikzelf heb het spel in 25 uur uitgespeelt), maar verdient geen 10. Waarom niet? Metroid is een verkennings spel. Elke keer vind je een nieuwe mogenlijkheid om verder te komen naar gedeelten waar je voorheen niet kon komen. Echter aan het eind van het spel heb je op een gegeven moment alles gezien. Dit terwijl je nog wel verschillende mogenlijkheden erbij krijgt. Het element van ontdekking valt dan een beetje weg en dan wil je het spel ook wel uitspelen. Natuurlijk blijft het spel dan super goed, maar daar komt nog iets bij. Sommige raadsels die je moet oplossen (en vele van de raadsels die je niet hoeft op te lossen, maar welke wel leuke side-quests zijn)H zijn ietwat ver gezocht. Zo moet je op een gegeven moment een brug opblazen om bij de needle spray te komen. Dat terwijl je gewent bent overal doorheen te blazen en daar dus echt niet op let. Of dat je door een opening kan geheel bedekt met bladeren en dus alleen met x-ray vision te zien. Dat in een gangetje waar je normaal niet eens 2 seconden in verblijft. Verder moet je aan het einde de levels nog eens door om artifacten te vinden. Waarvan sommige vervelend goed verstopt zijn. Informatie is te vinden in het hoofdmenu, waar je gescande texten kunt lezen. Deze geven aan in welke ruimte je moet zoeken. Maar omdat je weinig nieuws te ontdekken hebt en wel bij elke (paar) nieuw mogenlijkheden de levels al opnieuw door bent gelopen opzoek naar nieuwe ruimtes, is deze laaste rondgang niet zo boeiend meer. Zeker niet als je iets niet kan vinden. Het laatste minpuntje heeft weer te maken met de te moeilijke puzzels. De meeste mensen die metroid willen uitspelen, willen dit ook volledig doen. Dus een indicator (die je bijvoorbeeld op het eind kan vinden) en voor elke ruimte aangeeft of er nog verborgen secrets zijn zou HEEL ERG welkom zijn. Verder zijn de meeste raadsels zeldzaam goed en brilliant waneer je ze doorhebt.
CONCLUSIE
Metroid Prime is met voorsprong het meest vernieuwende spel op de Gamecube en zal door zijn impact ///crater/// op de gameswereld dit ook blijven. Vooral het level design en de daarbij horende besturing en raadsels dwingen respect af. Het enige minpunt zijn de raadsels die je niet/met moeite oplost of niet eens vind. Een indicator aan het eind was welkom geweest. Het spel is grafisch schitterend, maar gebruikt voor platforms zeer platte textures. Al met al is Metroid Prime een klassieker die iedereen gespeelt moet hebben.
MduTours.
posted by arcadefan at
5:13 p.m.
