Mario Kart: Double Dash – Review
PRESENTATIE - 7
BESTURING - 8
LEVENSDUUR - 7
TOTAAL - 7
Voor Nintendo producten is het vaak heel moeilijk om een eerlijke score te bepalen. Omdat Nintendo echt ergens voor staat. Gegarandeerde kwaliteit. Omdat te veel reviewers wel een SNES hebben gehad. Maar Nintendo heeft ook nadelen van z’n fanschare. De fans van Nintendo willen herkenning en vooral een herinnering aan de game ervaring die ze beleeft hebben met de eerst Mario Kart voor de SNES. Tevens moeten ze ervoor zorgen dat het spel voldoende afwijkt om een nieuwe aanschaf te rechtvaardigen. En dat is geen gemakkelijke klus.
De presentatie is wat aan de magere kant deze keer. Waarom? De grafics zijn vanuit een technisch standpunt erg low-res. Veel grove vlakken, om het vergelijk met Nintendo werelden uit het verleden op te roepen. Vanuit een artistiek standpunt zit het wel goed in elkaar, want de levels zijn divers en eigenlijk best origineel. Een uitschieter is het donkey kong level met de kannon-ton. Ook is het cruise schip een leuk en origineel level. De kartjes zijn allen zeer divers qua uiterlijk (Oke, per design heb je twee varianten) en dit vind ik leuker dan de standaard karts van de N64 editie. De karakters daarentegen zijn weer zeer standaard gemodeleerd. Waarom geen F1 pakje voor Luigie, om maar een idee te opperen. De multiplayer levels zijn echter een heel ander verhaal. Die zijn gewoon saai. Een vierkant vlak, een rondje met drie barricades, een vierkant met kruis, de enige die iets boeit (= aardig, niet bijzonder) is het mario-bros minigame achtige leveltje. Wel leuk is de Luigie’s Mansion, het te unlocken battle level. De muziek is geen hit. Leuke achtergrond Nintendo achtige melodietjes, maar meer dan aardig is dit niet meer te noemen. De geluids effecten zijn wel weer goed gedaan, dit is zo overheersend, dat je de muziek pas hoort als je ernaar gaat luisteren. Al met al verdient de presentatie het predikaat “leuk gedaan”. Een 7 dus.
De besturing is hetgeen wat Mario kart maakt. Je geeft gas met de A-knop en kan remmen met de B-knop. Met de Y- of X-knop kan je items gebruiken. Deze zijn standaard, maar de specials (voor elk persoon anders) zijn een goede toevoeging. Daarnaast is het mogelijk om in een slip te raken met een druk op de L- of R-trigger. Wanneer je slipt heb je de mogelijkheid om snel een bochtje te nemen (naar binnen sturen) of je kart dwars te zetten (naar buiten sturen). Wanneer je de bocht ruim neemt, bouw je superspin op. Je remsporen gloeien van geel naar rood op. Stuur naar binnen en gooi je kart nogmaals dwars en je remsporen gloeien van rood naar blauw op. Laat los voor de turbo boost. Met de Z-knop kan je jou personages wisselen om zo twee items binnen te halen. Rij je over een dubbele item, dan hebben je karakters automatisch allebei een item. Verder zijn elementen zoals het timen van de start of het timen van terugkeer op de baan (mini boost) leuke gameplay elementen. Met z’n tweeën wordt het echt feest. Nu stuurt iemand en degene achterop moet items gooien, boost in de slide opwekken of gewoon andere karts wegbeuken. Dit doe je met de L- of R-trigger. Wanneer je de start samen perfect timed krijg je de Double Dash. Het kunnen gooien van items is natuurlijk een must in Mario kart. Sterker nog, zonder dit zou elk level heeel saai worden. De levels zijn namelijk bizar kort. Maar de items zorgen ook voor een ander minpuntje. De 150cc klasse is erg lastig, (de 100 cc klasse is uitdagend, de 50cc klasse echt te makkelijk) maar het gooien met items zorgt er dan voor dat de uitkomst echt totale willekeur is als je een beetje kan rijden. Aan het eind ergens een keer geraakt worden betekend in 150cc het verschil tussen 1e en 4e plaats. Verder is er weinig verschil in snelle en langzame karts (in 150cc een beetje, dan is 2 speed of 1 speed te weinig). Want hoe snel je kart ook is, de anderen halen je toch wel weer bij. En knallen je af. Dan start je zo langzaam op dat je nooit meer kan winnen. Conclusie, eigenlijk zijn maar 2 karts interessant. 4 speed en 2 acceleratie of 3 speed en 3 acceleratie. Waarvan de laatste formule het beste speelt.
De levensduur is niet genoeg. Ten eerste zullen fans van de Mario kart serie veel level designs herkennen. Rainbow road, ooit van gehoort? Of het ijs level met pinguins? Een beetje variatie zou geen kwaad doen. Hoewel niet in alle levels, is zeker het merendeel van de level designs wel redelijk goed qua route. Maar ik mis shortcuts. Ze zijn er wel, maar dan niet meer als 1 per level. En vaker zijn ze er niet dan wel aanwezig. De levels blinken echt uit qua lengte, de afwezigheid ervan wel te verstaan. De levels zijn per ronde nooit meer dan anderhalve minuut racen (dat is de langste track op 50cc) en de snelste lap is 150 cc en 12 seconden!!! Het donkey kong level (van gemiddelde groote) op 100 cc duurt 50 seconden. In het spel zijn er 4 Gran Prix te racen van elk 4 levels. In je eentje kan je binnen 5 uur de 50cc en de 100cc GP’s volledig, en de eerste twee GP’s van 150 cc uitspelen. De laatste twee GP’s van 150 cc zijn deels op geluk gebaseerd door de snelle vijanden en het geraakt worden door items. De multiplayer hebben we al gezien in de N64 versie, is standaard en voegt weinig toe. Het enige wat de levensduur nog op een 7 houd is het GP-en in multiplayer. Tegen elkaar de GP’s racen is leuk (hoewel niet verschillend van de single player), maar echt fantastisch is het spel met twee personen op 1 kart uit te spelen.
CONCLUSIE
MARIO KART DOUBLE DASH IS EEN LEUK SPEL. HET HEEFT SIMPELE GRAFICS EN SOUND, MAAR EEN LEUK LEVEL DESIGN. DE BESTURING IS GOED EN DE ITEMS VERHOGEN DE SPELWAARDE, MAAR OP HOGERE SNELHEDEN KAN HET OOK FRUSTREREND WERKEN. DE DOUBLE DASH (TWEE PERSONEN OP 1 KART) MODE IS HET ARGUMENT OM DIT SPEL WEL TE KOPEN. DE MULTIPLAYER BATTLE MODE IS HELAAS ERG SLECHT UITGEWERKT. DE TIP IS TE WACHTEN TOT HET SPEL ALS PLAYERS CHOICE UITKOMT.
MduTours.
BESTURING - 8
LEVENSDUUR - 7
TOTAAL - 7
Voor Nintendo producten is het vaak heel moeilijk om een eerlijke score te bepalen. Omdat Nintendo echt ergens voor staat. Gegarandeerde kwaliteit. Omdat te veel reviewers wel een SNES hebben gehad. Maar Nintendo heeft ook nadelen van z’n fanschare. De fans van Nintendo willen herkenning en vooral een herinnering aan de game ervaring die ze beleeft hebben met de eerst Mario Kart voor de SNES. Tevens moeten ze ervoor zorgen dat het spel voldoende afwijkt om een nieuwe aanschaf te rechtvaardigen. En dat is geen gemakkelijke klus.
De presentatie is wat aan de magere kant deze keer. Waarom? De grafics zijn vanuit een technisch standpunt erg low-res. Veel grove vlakken, om het vergelijk met Nintendo werelden uit het verleden op te roepen. Vanuit een artistiek standpunt zit het wel goed in elkaar, want de levels zijn divers en eigenlijk best origineel. Een uitschieter is het donkey kong level met de kannon-ton. Ook is het cruise schip een leuk en origineel level. De kartjes zijn allen zeer divers qua uiterlijk (Oke, per design heb je twee varianten) en dit vind ik leuker dan de standaard karts van de N64 editie. De karakters daarentegen zijn weer zeer standaard gemodeleerd. Waarom geen F1 pakje voor Luigie, om maar een idee te opperen. De multiplayer levels zijn echter een heel ander verhaal. Die zijn gewoon saai. Een vierkant vlak, een rondje met drie barricades, een vierkant met kruis, de enige die iets boeit (= aardig, niet bijzonder) is het mario-bros minigame achtige leveltje. Wel leuk is de Luigie’s Mansion, het te unlocken battle level. De muziek is geen hit. Leuke achtergrond Nintendo achtige melodietjes, maar meer dan aardig is dit niet meer te noemen. De geluids effecten zijn wel weer goed gedaan, dit is zo overheersend, dat je de muziek pas hoort als je ernaar gaat luisteren. Al met al verdient de presentatie het predikaat “leuk gedaan”. Een 7 dus.
De besturing is hetgeen wat Mario kart maakt. Je geeft gas met de A-knop en kan remmen met de B-knop. Met de Y- of X-knop kan je items gebruiken. Deze zijn standaard, maar de specials (voor elk persoon anders) zijn een goede toevoeging. Daarnaast is het mogelijk om in een slip te raken met een druk op de L- of R-trigger. Wanneer je slipt heb je de mogelijkheid om snel een bochtje te nemen (naar binnen sturen) of je kart dwars te zetten (naar buiten sturen). Wanneer je de bocht ruim neemt, bouw je superspin op. Je remsporen gloeien van geel naar rood op. Stuur naar binnen en gooi je kart nogmaals dwars en je remsporen gloeien van rood naar blauw op. Laat los voor de turbo boost. Met de Z-knop kan je jou personages wisselen om zo twee items binnen te halen. Rij je over een dubbele item, dan hebben je karakters automatisch allebei een item. Verder zijn elementen zoals het timen van de start of het timen van terugkeer op de baan (mini boost) leuke gameplay elementen. Met z’n tweeën wordt het echt feest. Nu stuurt iemand en degene achterop moet items gooien, boost in de slide opwekken of gewoon andere karts wegbeuken. Dit doe je met de L- of R-trigger. Wanneer je de start samen perfect timed krijg je de Double Dash. Het kunnen gooien van items is natuurlijk een must in Mario kart. Sterker nog, zonder dit zou elk level heeel saai worden. De levels zijn namelijk bizar kort. Maar de items zorgen ook voor een ander minpuntje. De 150cc klasse is erg lastig, (de 100 cc klasse is uitdagend, de 50cc klasse echt te makkelijk) maar het gooien met items zorgt er dan voor dat de uitkomst echt totale willekeur is als je een beetje kan rijden. Aan het eind ergens een keer geraakt worden betekend in 150cc het verschil tussen 1e en 4e plaats. Verder is er weinig verschil in snelle en langzame karts (in 150cc een beetje, dan is 2 speed of 1 speed te weinig). Want hoe snel je kart ook is, de anderen halen je toch wel weer bij. En knallen je af. Dan start je zo langzaam op dat je nooit meer kan winnen. Conclusie, eigenlijk zijn maar 2 karts interessant. 4 speed en 2 acceleratie of 3 speed en 3 acceleratie. Waarvan de laatste formule het beste speelt.
De levensduur is niet genoeg. Ten eerste zullen fans van de Mario kart serie veel level designs herkennen. Rainbow road, ooit van gehoort? Of het ijs level met pinguins? Een beetje variatie zou geen kwaad doen. Hoewel niet in alle levels, is zeker het merendeel van de level designs wel redelijk goed qua route. Maar ik mis shortcuts. Ze zijn er wel, maar dan niet meer als 1 per level. En vaker zijn ze er niet dan wel aanwezig. De levels blinken echt uit qua lengte, de afwezigheid ervan wel te verstaan. De levels zijn per ronde nooit meer dan anderhalve minuut racen (dat is de langste track op 50cc) en de snelste lap is 150 cc en 12 seconden!!! Het donkey kong level (van gemiddelde groote) op 100 cc duurt 50 seconden. In het spel zijn er 4 Gran Prix te racen van elk 4 levels. In je eentje kan je binnen 5 uur de 50cc en de 100cc GP’s volledig, en de eerste twee GP’s van 150 cc uitspelen. De laatste twee GP’s van 150 cc zijn deels op geluk gebaseerd door de snelle vijanden en het geraakt worden door items. De multiplayer hebben we al gezien in de N64 versie, is standaard en voegt weinig toe. Het enige wat de levensduur nog op een 7 houd is het GP-en in multiplayer. Tegen elkaar de GP’s racen is leuk (hoewel niet verschillend van de single player), maar echt fantastisch is het spel met twee personen op 1 kart uit te spelen.
CONCLUSIE
MARIO KART DOUBLE DASH IS EEN LEUK SPEL. HET HEEFT SIMPELE GRAFICS EN SOUND, MAAR EEN LEUK LEVEL DESIGN. DE BESTURING IS GOED EN DE ITEMS VERHOGEN DE SPELWAARDE, MAAR OP HOGERE SNELHEDEN KAN HET OOK FRUSTREREND WERKEN. DE DOUBLE DASH (TWEE PERSONEN OP 1 KART) MODE IS HET ARGUMENT OM DIT SPEL WEL TE KOPEN. DE MULTIPLAYER BATTLE MODE IS HELAAS ERG SLECHT UITGEWERKT. DE TIP IS TE WACHTEN TOT HET SPEL ALS PLAYERS CHOICE UITKOMT.
MduTours.
posted by arcadefan at
5:39 p.m.
