<$Review Reviews Wii Gamecube GBA NGC$>

Arcadefan

zaterdag

Prince of Persia: Sands of Time – Review

PRESENTATIE - 10
BESTURING - 9
LEVENSDUUR – 7

TOTAAL - 9



Prince of Persia: Sands of Time (POP) is de eerste game die een waardige concurent van Zelda is in dit beperkte genre. POP is niet het eerste spel dat de formule van Zelda gebruikt, starfox probeerde dit bijvoorbeeld ook al. Wel is het de eerste keer dat de basis gameplay zo anders is dat niet velen de vergelijking herkennen. Maar wanneer je erover na gaat denken. Beide spellen hebben een levensbalk die gedurende het spel langer wordt. Verder bestaat beide spellen uit een puzzel en uit een combat gedeelte. De puzzels worden in beide spellen uitgewerkt door de speciale vaardigheden van de karakters. Zo kan de slingshot van Link hem op anders onmogelijk te bereiken plaatsen brengen. De prins kan zich door te slingeren op anders onmogelijk te bereiken gedeelten van het spel brengen. In beide spellen heb je combat. Er zijn meerdere moves voor aanval en ontwijken, alle gevechten vinden in real-time plaats en het aantal vijanden zijn eindig. Maar de moves zullen altijd basis blijven. In beide spellen beweeg je zelfs in een cirkel rond je vijand. Maar qua sfeer zijn de spellen ieder uniek.

Het verhaal van POP begint als een koning van Persië, geholpen door het verraad van de grootvizier, het paleis van de maharadja overvalt. Zij nemen Farah, de prinses gevangen en nemen als trofee onder andere een magische zandloper en een dolk mee. De grootvizier gebruikt zijn listige spel om de prins te verleiden de zandloper, met daarin de sands of time te openen. De sands of time stromen uit de zandloper en veranderen bijna iedereen in zandwezens. De prins, Farah, de grootvizier en een bewaker ontsnappen aan de vloek. De prins besluit het gedane kwaad ongedaan te maken. Maar de prinses en de grootvizier eisen de dolk voor zich op. Natuurlijk wil je daar niets van weten en verdwijn je het paleis in. Ondertussen ontmoet je de prinses meerdere keren. Om verder te komen, zullen jullie elkander moeten helpen. Aangezien jullie hetzelfde doel voor ogen hebben, besluiten jullie samen de zandloper te vinden.

POP laat zijn spierballen zien als het aankomt op de presentatie. Deze is namelijk (zowel op technisch als artistiek gebied) subliem. Wanneer je een zaal zo hoog als een kathedraal beklimt en valt, merk je pas dat alles in een keer gerenderd is. Dan kijk je om je heen en zie je niet alleen hele mooie grafics, maar ook de hoge mate van detail. Vele malen zal je even stoppen met gamen om het uitzicht in je op te nemen. De dierentuin, de ondergrondse ruïne, de bibliotheek en de gevangenis zijn hier maar enkele voorbeelden van. De muziek schijnt gecompresseerd te zijn omdat er niet genoeg data op het schijfje past. Daar heb ik niet veel van gemerkt. De muziek, zeker tijdens de gevechten, is briljant. De dialoog is grappig, neemt zichzelf serieus en ook de stukjes text van de prins in het pauze menu zorgen voor een extra dimensie. Als je game over bent en “retry” opgelicht is, hoor je bijvoorbeeld de prins zeggen: “Shall I go on now?” Het feit dat alle data gebruikt is geeft wel aan dat dit het maximale is dat uit de gamecube te halen is. Verder is de sfeer in het paleis en tussen de prins en de prinses haast te voelen. Daarom is een tien zeker gerechtvaardigd.

De besturing is bijzonder. Je bent op zoek naar de hoogste toren, waar de zandloper zich bevindt. Daarom zal je van ruimte naar ruimte moeten gaan om daar aan te komen. Maar in het begin van het spel heb je samen met een bewaker het beveiligingsmechanisme ingesteld. De maharadja was een beetje geestesziek en heeft in zelfs de kleinste ruimtes vallen opgesteld om mogelijke indringers tegen te houden. Met behulp van acrobatische toeren kun je echter toch de uitgang of een alternatieve uitgang bereiken. De prins kan gelukkig (R-trigger) tegen muren oplopen. Als je recht omhoog loopt en springt (A-knop) bereik je vaak een hendel die een mechanisme in werking zet of kan je een balk bereiken zodat je verder kan. Ook kan je van platform naar het volgende platform springen of langs een vlakke muur lopen als het platform te ver weg is. Verder zal je vaak genoeg aan een rand moeten gaan hangen of aan een richel om verder te komen. Dan kan je jezelf de richel op hijsen (A-knop) of jezelf op de richel beneden laten vallen (X-knop). Vanaf deze richels kan je ook springen naar bijvoorbeeld een staak uit de muur, waarom je kan slingeren (R-trigger) om zo naar een verder gelegen platform te komen. Via meerdere vlaggenstokken kom je vaak een heel eind verder. Ook kan je tussen twee muren omhoog springen, door dubbel te springen en zo steeds een beetje hoger te komen. Bomen en pilaren vormen vaak een goede basis om ook door een ruimte van de ene naar de andere kant te komen. Gewoon overspringen. Aan het eind komt het balklopen in het spel. Als je niet goed oppast hang je er zo naast. Niet erg dus? Wel als er een deur via een timer-mechanisme aan het sluiten is of een stelletje zand-vleermuizen je lastig komt vallen. Het platform gedeelte is niet moeilijk, maar het zien van de mogelijkheden om je door de ruimte te bewegen en de diversiteit van de puzzels maken dit het leukste deel van het spel. Als de prins zich over balken beweegt en je de grond meters onder hem ziet, wil je gewoon niet dat hij valt. Hoewel hij die balk toch wel zal grijpen als houvast en zich daarna gewoon optilt. Deze spanning geeft aan hoe goed de game aanvoelt. En verder is het leren met vallen en opstaan… Nee, niet vallen en opstaan. Vallen en de tijd terugspoelen (L-trigger). Je dolk, the daggar of time, heeft namelijk meerdere zand-tanks voor speciale moves. Door witte zandwolken te verzamelen bereid je deze voorraad zand-tanks uit.

Het combat gedeelte is goed uitgewerkt. De prins kan flink van zich af slaan (B-knop), maar dat is niet alles. De leukste move is om op een vijand af te rennen, daarna een handstand over hem heen te maken en hem daarna in zijn rug te houwen met je kromzwaard. Of je springt tegen een muur om hem daarna omver de beuken, zwaard recht in zijn lijf. Maar de dolk heeft bepaalde krachten. Deze kosten echter wel power-tanks en die bouw je op naast je zand-tanks. Je kan de vijand stilzetten in de tijd, door hem met je dolk te steken (Y-knop). Een dubbele houw met je zwaard doet hem uiteen spatten. Je kan alle vijanden stilzetten in de tijd en één voor één op verblindende snelheid kapot houwen (beide triggers tegelijk). En wil je er rustig tussenuit? Dan zet je de tijd in slowmotion (tip de L-trigger) en ren je weg. Zwaard even weg (X-knop) en dan kan je bij een fonteintje even water drinken (R-trigger) om health bij te verdienen. Water is ruim aanwezig, maar vaak zit je wel even in het nauw met je levensbalk. Dan kan je nog altijd de vijand ontwijken (A-knop opzij of naar achter) of blokkeer je hem met je zwaard (R-trigger). Als je dan nog dood gaat kan je de tijd terugspoelen om snel even een fonteintje op te zoeken en je leven aan te vullen. Dat kan nog wel eens nodig zijn omdat je vijanden niet dood gaan. Ze liggen op de grond en recoveren en staan weer op. Maar gelukkig kan je ze met je dolk steken. De dolk neemt dan het hele monster als een zand-tankje op. Het enige wat het gevechtsgedeelte af en toe frustrerend maakt is dat de vijanden als geest door muren vliegen en zo ergens in jou omgeving te verschijnen, gevolgd door mooie effectjes. Dit “spawnen” zorgt er geregeld voor dat je omringd wordt door vijanden. Sommige vijanden kunnen zich verdedigen tegen de “spring over de vijand” move. Omdat de camera vaak vanuit een hoek kijkt, wil een ontwijk move naar de zijkant wel eens resulteren in een sprong over de vijand en dan lig je op de grond. Nu kan je jezelf wel verdedigen, maar weg zonder klappen gaat niet lukken. Kort samengevat, het vechten is leuk en hoort in dit soort spellen, het “spawnen” houd de snelheid erin, de moves zijn goed uitgewerkt, maar soms kunnen de gevechten vervelend worden.

Het spel is ongeveer in tien uur uit te spelen. De game zal niet veranderen de tweede keer en er is geen hogere moeilijkheidsgraad. Maar dit spel is zo goed, dat een tweede keer het spel spelen absoluut de moeite waard is. Het spel lijkt overigens veel langer. In het spel zitten veel save-points. Dit zorgt ervoor dat je ook met een paar kwartier per dag het spel kunt spelen. Maar als je het in één keer doorloopt gaat het bijna nooit vervelen (op een paar gedeelten combat na), zoals een goed boek dat je in één keer uitleest. Als bonus kan je het originele spel Prince of Persia unlocken. Raadpleeg hiervoor een guide als je op 33% van het spel aankomt. Dit is niet logisch en er is geen ander punt of manier om het spel te unlocken.

CONCLUSIE

PRINCE OF PERSIA SANDS OF TIME IS EEN KLASSIEKER. NIET ALLEEN EEN PERFECTE OPVOLGER, NIET ALLEEN EEN GEWELDIGE VARIATIE OP HET ZELDA GENRE. NEE, HET IS EEN SPEL DAT ZO’N UNIEKE SFEER EN GAMEPLAY NEERZET, DAT HET OP ZICHZELF EEN KLASSIEKERSTATUS BEREIKT. DE PUZZELS ZIJN ALLEN AFWISSELEND EN HET GEBRUIK VAN DE ACROBATIEK DAARIN IS BRILJANT. HET COMBAT GEDEELTE IS ERG LEUK, MAAR DE DOSERING HAD OP SOMMIGE PUNTEN IETS BETER GEKUND. HET VERHAAL IS ZEKER LANG GENOEG, GOED VERTELD EN VERRASSEND. PRINCE OF PERSIA IS EEN SPEL DAT IEDEREEN AAN TE RADEN IS.

MduTours.