Donkey Konga – Review
PRESENTATIE - 5
BESTURING - 8
LEVENSDUUR - 8
TOTAAL – 7
Muziek games spraken mij in het verleden niet heel erg aan. Meestal leken deze games ook nergens op. Het kwam er vaak op neer dat men een rijtje commando’s achter elkaar plakte op de manier: A-B-X-X-pauze-pauze-B-Y en dat dit het hele spel zo door ging. Een van de betere muziekgames van de laatste tijd was Amplitude. Hier vloog je met een spaceship over banen muziek en moest je de noten op het juiste tijdstip zappen. Maar ook daar was ik relatief snel op uitgekeken. En ik ben niet de enige die dit genre uit de weg gaat, als ik kijk naar de verkoopcijfers van de gemiddelde muziekgame. Dus kan je jezelf afvragen of dit genre nu alleen voor Japanners is weggelegd. Zou je het aan mij vragen, dan zou ik ja zeggen. Tezamen met al die vervelende puzzelgames. Japanese only. Maar op elke regel hoort een uitzondering. Het begon allemaal toen op de Dreamcast het spel Samba de Amigo uit kwam. Voor deze muziekgame gebruikte je niet de controller, maar sambaballen. En nu gaat het verhaal dat Shigeru Miamato zoveel plezier aan die game beleefde, dat hij voor de Gamecube een zelfde concept bedacht. Deze keer met bongo’s. Donkey Konga is de bijbehorende muziekgame.
Het grootste commentaar op Donkey Konga zit hem in de aankleding van het spel. En als je Donkey Konga ziet, dan weet je gewoon dat het beter kan. Natuurlijk is het grafische deel een bijzaak. De kern van deze muziekgame vormt het balkje waarop commando’s van rechts naar links passeren. Ten tweede heb je een teller voor munten, waarmee je extra’s kan unlocken. Het derde element is een balk die opvult als je goed speelt en die bepaalt of je het nummer hebt gehaald. Deze drie elementen kan je op een 8-bits gameboy nog in een game stoppen. Dus is zo’n 99.9 % van de kracht van de Gamecube nog over voor een mooie achtergrond. Ik verwacht dus schitterende 2D of 3D animaties! Maar de achtergrond die we krijgen, is voor de Gameboy Advance nog matig te noemen. Maar naast de grafische kant van de presentatie is er ook nog een muzikale kant. Dan heb ik het over de geluidseffecten en de achtergrondmuziekjes. Je kunt je voorstellen dat deze twee elementen voor een muziekgame erg belangrijk zijn. En hoewel de muziek niet van de originele muziekanten is, zitten er toch leuke en gevarieerde nummers in de game. De genres Pop, Funk, Latino, Klassiek, Rock, Classics en Videogame soundtracks zijn allen aanwezig. Ook de geluidseffecten stellen niet teleur. De DK bongo’s kunnen 4 geluiden voortbrengen, maar in het spel kan je kiezen voor vele variaties. Zo kan je naast het geluid van bongo’s kiezen voor het geluid van een klassiek orkest, voor een zwoele Latino sound, voor country geluiden (gitaar + mondharmonica), voor NES geluiden en nog veel meer. De layout van de menu’s is het laatste punt wat met de presentatie van een game samenhangt. En ook hier is het weer eenvoud troef.
Maar bij sommige games moet je gewoon even over de looks heenstappen en het spel gewoon spelen. De gameplay is redelijk simpel. Als er een geel icoontje verschijnt dan sla je op de linker trommel. Als er een rood icoontje verschijnt dan sla je op de rechter trommel. Als er een roze icoontje verschijnt dan sla je op beide trommels en als er een blauw sterretje verschijnt dan klap je in je handen. In totaal zijn er 31 nummers, welke op 3 moeilijkheidsgraden te spelen zijn. De moeilijkheidsgraden (monkey, chimp & gorilla) zijn erg goed gekozen. Het grootste verschil tussen de niveaus zijn het aantal icoontjes per nummer en de afstand tussen de icoontjes. Op monkey niveau is die afstand gemiddeld 10 centimeter, op chimp niveau gemiddeld 3 centimeter en op gorilla niveau zitten de icoontjes soms maar een halve centimeter van elkaar af. Afhankelijk van het nummer komen de icoontjes in een rustig of in een snel tempo voorbij. Al met al dus voldoende variatie tussen de nummers. In elk moeilijkheidsniveau kan je zilver en goud scoren. Dit heeft te maken met hoeveel commando’s je goed geraakt hebt. Maar veel belangrijker is de vraag: is het ook leuk? En daarop kan ik maar één antwoord geven: Ja! JA! JAAAA! Het is zo geniaal om de ziekelijk snelle ritmes te volbrengen.
In de street performance mode kan je muntjes verdienen. Hiermee kan je veel extra’s unlocken zoals 3 minigames, veel geluidseffecten voor je bongo’s en alle nummers voor de gorilla mode. De meeste extra’s heb je redelijk snel vrijgespeeld, maar sommige extra’s zijn erg duur waardoor je altijd een reden hebt om door te spelen. De multiplayer is erg leuk, hoewel het jammer is dat je niet het moeilijkheidsniveau kan instellen. Hiervoor kan je ook gewone controllers gebruiken, maar dat wordt nooit zo leuk als met meerdere bongo’s. Over de minigames kan ik kort zijn: waarom zitten deze erin? De minigames hebben niets te zoeken in een game waar het om muziek draait.
CONCLUSIE
DONKEY KONGA IS DE EERSTE MUZIEKGAME DIE IK ECHT LEUK VIND OM TE SPELEN. EN DAT KOMT DOOR DE DK BONGO’S, DIE ERVOOR ZORGEN DAT JE OOK DAADWERKELIJK HET IDEE HEBT DAT JE MUZIEK AAN HET MAKEN BENT. DE BESTURING IS SIMPEL, MAAR DE MOEILIJKHEIDSNIVEAUS ZORGEN ERVOOR DAT JE BEHOORLIJK MOET ZWETEN OM OP GORILLA NIVEAU OVERAL GOUD TE BEHALEN. DE VELE EXTRAS ZORGEN ERVOOR DAT ER ALTIJD WEL IETS IS, OM VOOR DOOR TE SPELEN. DE VARIATIE TUSSEN DE 31 NUMMERS ZORGEN VOOR VOLDOENDE AFWISSELING. ALLEEN DE LOOKS VAN DE GAME DOEN AF AAN HET GEHEEL. ALS DE BONGO’S JE AANSPREKEN IS DEZE GAME ZEKER EEN AANRADER.
MduTours.
BESTURING - 8
LEVENSDUUR - 8
TOTAAL – 7
Muziek games spraken mij in het verleden niet heel erg aan. Meestal leken deze games ook nergens op. Het kwam er vaak op neer dat men een rijtje commando’s achter elkaar plakte op de manier: A-B-X-X-pauze-pauze-B-Y en dat dit het hele spel zo door ging. Een van de betere muziekgames van de laatste tijd was Amplitude. Hier vloog je met een spaceship over banen muziek en moest je de noten op het juiste tijdstip zappen. Maar ook daar was ik relatief snel op uitgekeken. En ik ben niet de enige die dit genre uit de weg gaat, als ik kijk naar de verkoopcijfers van de gemiddelde muziekgame. Dus kan je jezelf afvragen of dit genre nu alleen voor Japanners is weggelegd. Zou je het aan mij vragen, dan zou ik ja zeggen. Tezamen met al die vervelende puzzelgames. Japanese only. Maar op elke regel hoort een uitzondering. Het begon allemaal toen op de Dreamcast het spel Samba de Amigo uit kwam. Voor deze muziekgame gebruikte je niet de controller, maar sambaballen. En nu gaat het verhaal dat Shigeru Miamato zoveel plezier aan die game beleefde, dat hij voor de Gamecube een zelfde concept bedacht. Deze keer met bongo’s. Donkey Konga is de bijbehorende muziekgame.
Het grootste commentaar op Donkey Konga zit hem in de aankleding van het spel. En als je Donkey Konga ziet, dan weet je gewoon dat het beter kan. Natuurlijk is het grafische deel een bijzaak. De kern van deze muziekgame vormt het balkje waarop commando’s van rechts naar links passeren. Ten tweede heb je een teller voor munten, waarmee je extra’s kan unlocken. Het derde element is een balk die opvult als je goed speelt en die bepaalt of je het nummer hebt gehaald. Deze drie elementen kan je op een 8-bits gameboy nog in een game stoppen. Dus is zo’n 99.9 % van de kracht van de Gamecube nog over voor een mooie achtergrond. Ik verwacht dus schitterende 2D of 3D animaties! Maar de achtergrond die we krijgen, is voor de Gameboy Advance nog matig te noemen. Maar naast de grafische kant van de presentatie is er ook nog een muzikale kant. Dan heb ik het over de geluidseffecten en de achtergrondmuziekjes. Je kunt je voorstellen dat deze twee elementen voor een muziekgame erg belangrijk zijn. En hoewel de muziek niet van de originele muziekanten is, zitten er toch leuke en gevarieerde nummers in de game. De genres Pop, Funk, Latino, Klassiek, Rock, Classics en Videogame soundtracks zijn allen aanwezig. Ook de geluidseffecten stellen niet teleur. De DK bongo’s kunnen 4 geluiden voortbrengen, maar in het spel kan je kiezen voor vele variaties. Zo kan je naast het geluid van bongo’s kiezen voor het geluid van een klassiek orkest, voor een zwoele Latino sound, voor country geluiden (gitaar + mondharmonica), voor NES geluiden en nog veel meer. De layout van de menu’s is het laatste punt wat met de presentatie van een game samenhangt. En ook hier is het weer eenvoud troef.
Maar bij sommige games moet je gewoon even over de looks heenstappen en het spel gewoon spelen. De gameplay is redelijk simpel. Als er een geel icoontje verschijnt dan sla je op de linker trommel. Als er een rood icoontje verschijnt dan sla je op de rechter trommel. Als er een roze icoontje verschijnt dan sla je op beide trommels en als er een blauw sterretje verschijnt dan klap je in je handen. In totaal zijn er 31 nummers, welke op 3 moeilijkheidsgraden te spelen zijn. De moeilijkheidsgraden (monkey, chimp & gorilla) zijn erg goed gekozen. Het grootste verschil tussen de niveaus zijn het aantal icoontjes per nummer en de afstand tussen de icoontjes. Op monkey niveau is die afstand gemiddeld 10 centimeter, op chimp niveau gemiddeld 3 centimeter en op gorilla niveau zitten de icoontjes soms maar een halve centimeter van elkaar af. Afhankelijk van het nummer komen de icoontjes in een rustig of in een snel tempo voorbij. Al met al dus voldoende variatie tussen de nummers. In elk moeilijkheidsniveau kan je zilver en goud scoren. Dit heeft te maken met hoeveel commando’s je goed geraakt hebt. Maar veel belangrijker is de vraag: is het ook leuk? En daarop kan ik maar één antwoord geven: Ja! JA! JAAAA! Het is zo geniaal om de ziekelijk snelle ritmes te volbrengen.
In de street performance mode kan je muntjes verdienen. Hiermee kan je veel extra’s unlocken zoals 3 minigames, veel geluidseffecten voor je bongo’s en alle nummers voor de gorilla mode. De meeste extra’s heb je redelijk snel vrijgespeeld, maar sommige extra’s zijn erg duur waardoor je altijd een reden hebt om door te spelen. De multiplayer is erg leuk, hoewel het jammer is dat je niet het moeilijkheidsniveau kan instellen. Hiervoor kan je ook gewone controllers gebruiken, maar dat wordt nooit zo leuk als met meerdere bongo’s. Over de minigames kan ik kort zijn: waarom zitten deze erin? De minigames hebben niets te zoeken in een game waar het om muziek draait.
CONCLUSIE
DONKEY KONGA IS DE EERSTE MUZIEKGAME DIE IK ECHT LEUK VIND OM TE SPELEN. EN DAT KOMT DOOR DE DK BONGO’S, DIE ERVOOR ZORGEN DAT JE OOK DAADWERKELIJK HET IDEE HEBT DAT JE MUZIEK AAN HET MAKEN BENT. DE BESTURING IS SIMPEL, MAAR DE MOEILIJKHEIDSNIVEAUS ZORGEN ERVOOR DAT JE BEHOORLIJK MOET ZWETEN OM OP GORILLA NIVEAU OVERAL GOUD TE BEHALEN. DE VELE EXTRAS ZORGEN ERVOOR DAT ER ALTIJD WEL IETS IS, OM VOOR DOOR TE SPELEN. DE VARIATIE TUSSEN DE 31 NUMMERS ZORGEN VOOR VOLDOENDE AFWISSELING. ALLEEN DE LOOKS VAN DE GAME DOEN AF AAN HET GEHEEL. ALS DE BONGO’S JE AANSPREKEN IS DEZE GAME ZEKER EEN AANRADER.
MduTours.
posted by arcadefan at
5:51 p.m.
