<$Review Reviews Wii Gamecube GBA NGC$>

Arcadefan

zaterdag

1080 Avalanche - Review

PRESENTATIE – 8
BESTURING – 8
LEVENSDUUR – 6

TOTAAL – 7



Sommige spellen zijn gewoon goed, sommige spellen zijn gewoon slecht en sommige spellen zijn gewoon lelijk. The good, the bad and the ugly. Maar nee, deze vergelijking gaat net niet op. Het spel 1080 avalanche kan niet lelijk genoemd worden. Maar er zit zeker een sterke en een zwakkere kant aan dit spel.

Om maar te beginnen met het goede nieuws: eindelijk is er op de gamecube een realistische snowboardgame. Tot op heden was de enige (goede) snowboardgame SSX van EA Big. En ‘Big’ staat gelijk aan snelle, zwaartekracht verpulverende sensaties. De opvolgers van dit spel gingen nog verder om deze sensaties op hun beurt weer te overtreffen. Uiteindelijk krijg je dan een game die weinig meer met snowboarden te maken heeft. Bij mij verdwijnt dan de interesse. Gelukkig brengt 1080 avalanche dit realisme weer (deels) terug. De game ziet er zeker realistisch uit en ook de personages zijn niet overdreven. Maar toch zijn enkele arcadetrekjes het spel binnengeslopen. Zo is het blur-effect van Burnout ook in deze game gebruikt en natuurlijk zijn er ook klassieke arcade effecten aanwezig zoals rondrennende herten en neerstortende lawines. De titel deed al zoiets vermoeden. De levels van het spel zijn gevarieerd door het gebruik van verschillende gebieden. Zo is er een snowboard piste, een off-piste gebied, een stad, een bergweggetje en een bevroren rivieren gebied. Ook zijn de muziek en de geluidseffecten in het spel erg goed gedaan. De makers hebben een goede compilatie van verschillende rocknummers gebruikt om de snelheid van het spel te accentueren. Nog een pluspuntje. Het spel bestuurt erg scherp. Omdat je na het springen je snowboard plat op de sneeuw moet landen, geeft het spel je echt het gevoel dat je op een snowboard staat. En over springen gesproken; de zwaartekracht is gewoon weer aanwezig, waardoor de gewone trucjes al lastig zijn om uit te voeren. In het echt is dit ook zo simpel niet. Al met al een goed spel dus…

Maar helaas zijn er ook mindere kanten aan het spel. En die hebben vooral te maken met originaliteit en met de speelduur. Eigenlijk is alles aan dit spel al eerder gedaan. De kern van de gameplay is direct van 1080 snowboarding van de Nintendo 64 overgenomen. Het trucsysteem is ‘geleend’ van Tony Hawk. Dus heb je nu een evenwichtsbalkje bij het grinden en kun je een hogere score verdienen door trucjes snel achter elkaar uit te voeren. Daarmee is gelijk de charme van de voorganger van dit spel verdwenen. Daar moest je lastige knoppencombinaties uit je hoofd leren om moeilijke trucjes uit te voeren. Het voordeel van dit laatste systeem is dat het hierdoor een tijdje duurt voordat je alle trucjes kan uitvoeren. En dat de game dus een stuk langer blijft boeien. Het gebruik van rockmuziek is ook ‘geleend’ uit Tony Hawk. En het blur-effect is afkomstig van Burnout. Het enige nieuwe in dit spel is de balans correctie. Wanneer je een slechte landing maakt, kan je voorkomen dat je valt door je controlstick als een idioot rond te draaien. Dat werkt prima. En dan de levensduur. Dit spel heb je in ongeveer 5 uur uitgespeeld. Het begint al met de match races. Deze modus staat groot aangegeven in het hoofdmenu dus begin je daar mee. Je racet hier tegen een tegenstander. Omdat je nog niet zoveel verschillende snowboards hebt, kies je de snelste variant. Waarmee je vervolgens de tegenstanders een voor een mee voorbijschiet. De AI kent namelijk een eerlijke variant van catch-up. Dus degene die achter ligt, gaat ietsjes sneller dan degene die voor ligt. Maar zolang je geen foutjes maakt, zal je tegenstander je nooit voorbij gaan. In een uurtje moet je dit toch wel uitgespeeld hebben. Hierna ontvang je een alternatief uiterlijk voor elke snowboarder. Alternatief is ook daadwerkelijk alternatief. Ricky Winterborn verandert in Frosty the Snowman. Als je zou beginnen met de time trials, dan kan je door de levels verschillende coin-parts vinden. Als je over de finish gaat en je alle 5 verschillende muntjes hebt gevonden, heb je een coin verdiend. Hiermee unlock je betere boards. Hoewel sommige muntjes moeilijker te pakken zijn, heb je aan anderhalf uur zeker genoeg om alle boards te unlocken. Dan is er nog de gate challenge. De meest uitdagende modus in het spel. Gemakkelijk in twee en een half uur uit te spelen. Je racet door poortjes om op tijd de eindstreep te halen. Als je snel genoeg bent, dan kan je 4 alternatieve snowboards unlocken. Dan is er ook nog een trick attack modus. 3 parcoursen, hoewel ‘parcours’ een groot woord is voor de eerste twee levels. En natuurlijk de split screen 4-player multiplayer modus. Waarin je 6 leveltjes tegen elkaar kan racen. Wat erg weinig is, als je bedenkt dat er ongeveer 10 gemoduleerde levels zijn. En wat nog vreemder is, als je bedenkt dat het spel extra levels creëert, door gebruik van spiegelbeeld en verschillende begin en eindpunten. Daar ben je ook wel snel op uitgekeken. Al met al niet zo’n goed spel dus…

Maar deze review zou niet compleet zijn als deze plus en minpuntjes niet tegen elkaar zouden worden afgewogen. Het spel is eigenlijk best compleet en als de makers iets meer verschillende opties erin hadden gegooid, dan had dit een ronde 8 opgeleverd. Per level zouden de makers minimaal 5 verschillende routes kunnen uitzetten in de gate challenge. De trick attack had alle standaard levels moeten gebruiken. De time attack is geniaal. Als je vrienden hebt waar je een beetje competitief mee kan gamen, dan is dit jouw modus. Dit is de meest klassieke game modus van de gamewereld en door gebrek aan variatie ben ik deze modus gaan spelen. Omdat de besturing erg scherp is, kan je elk level perfect rijden. Ik heb bijvoorbeeld de monstertijd 1.07.64 neergezet op Revolution Cliff. Het eerste record op dit parcours was ongeveer 1 minuut 23. De match-race wordt moeilijker als je de betere snowboards hebt unlocked. Aan het eind van het spel is dit dus wel leuk om te spelen.

CONCLUSIE

DIT SPEL HEEFT ZIJN GOEDE KANTEN EN ZIJN SLECHTE KANTEN. AL MET AL IS HET GEWOON EEN GOEDE GAME, MAAR VERWACHT GEEN ORIGINALITEIT EN GEEN LANGE LEVENSDUUR. DEZE GAME IS BETER GESCHIKT ALS EEN GAME DIE JE ZO NU EN DAN WEER OPPAKT. MET DIE GEDACHTE ZOU JE DEZE GAME MOETEN KOPEN.

MduTours.