From Russia with Love – Review

PRESENTATIE – 9
BESTURING – 7
LEVENSDUUR – 7

TOTAAL – 8

Kan een spel te goed zijn? Dat is misschien een beetje een vreemde vraag bij een spel die geen 10 scoort. Dat vraagt een nadere toelichting. Dit spel is gebaseerd op de engine van James Bond: Everything or Nothing. De voorganger van dit spel heeft ontzettend hoge scores behaald op de meest gerespecteerde gaming websites over de hele wereld. Ook op deze site (in archief: November 2005) is deze game met een 9 beloont. De makers hebben de gameplay behoorlijk uitgebreid ten opzichte van het vorige spel. Doordat Bond nu zoveel beter is geworden en doordat de vijanden even ‘slim’ zijn gebleven, kunnen ze niet voldoende tegenstand bieden aan onze Engelse geheim agent. Dat is dan ook de reden waarom deze game in het algemeen lager beoordeeld wordt. Kan deze game dit op andere punten goedmaken?

Als we deze game met zijn voorganger vergelijken, dan valt gelijk op dat we een stap terug en een stap vooruit doen. We doen een stap terug in de tijd en belanden in de jaren 60. Dat betekent dat we met Sean Connery kunnen spelen. Het spel is losjes gebaseerd op de film from Russia with Love. Natuurlijk heb ik eerst de film gekeken voordat ik het spel in mijn Gamecube stopte en dan blijkt dat EA het verhaal op punten heeft ‘aangepast’ om een leuke game te fabriceren. Maar dit wordt nergens storend. Bijna alle levels zijn op scenes uit de film gebaseerd en ook de verhaallijn is gelijk aan die van de film. Een (positieve) aanpassing is bijvoorbeeld de toevoeging van dé Bond auto; de Aston Martin DB5. En ook de jetpack en de bestuurbare helikopter zijn een welkome aanvulling op de gadgets die Bond volgens de film zou moeten hebben. Met ‘een stap vooruit’ heb ik het natuurlijk over de grafics. Deze zijn duidelijk gedetailleerder dan in Everything or Nothing. Niet alleen de karakters hebben meer detail. In het level ‘Hedgemase’ valt bijvoorbeeld op dat de bomen veel scherper gerendered zijn. Ook de sound mag er zijn. Niet alleen heeft Sean Connery zijn stem geleend aan deze game. Voor zover ik dit kan horen, hebben alle andere acteurs dit ook gedaan. Waarbij voor de stem van Q waarschijnlijk samples zijn gebruikt. En zullen die oude James Bond tunes ooit gaan vervelen? Tot nu toe nog niet!

De besturing is uitgebreid ten opzichte van de vorige game. Een korte opsomming van de al bekende besturing: je beweegt met de control stick, met de L-trigger gebruik je de auto-aim, met de R-trigger schiet je, met de A-knop kan je acties uitvoeren of reloaden, met de Y-knop ga je tegen muurtjes aan staan, met de X-knop kan je wegduiken, met de Z-knop buk je en met de digital pad zap je door je wapenarsenaal. Maar wat is nu nieuw? Als eerst de Bond focus. Hiermee zoem je in op je vijanden en komen bepaalde zwakke punten in beeld. Zo kan je bij sommige vijanden een granaat van hun riem afschieten, waarna het mannetje met een explosie wordt weggeslingerd. Bij vijanden met bazooka’s kan je de extra raketten laten exploderen. Sommige vijanden komen met kabels naar beneden ge-abseiled. Schiet de kabel door en ze komen nog veel harder naar beneden. De Bond focus maakt het spel leuk. Het gebruik hiervan geeft veel meer plezier dan het simpel neerknallen van vijanden. Maar het maakt het tevens ook gemakkelijker om de vijanden uit te schakelen. Ook kan je vijanden uitschakelen in close combat. In plaats van ze neer te schieten, zie je nu een willekeurige knop in beeld. Druk deze tijdig in en Bond voert een move uit waarin hij de vijand genadeloos neerslaat. Het ziet er cool uit en je bent eventjes onkwetsbaar. De gadgets zijn ook weer net even anders. Nieuw is de berserker gun. Hiermee kan je een vijand overhalen om zijn eigen troepen te gaan beschieten. Met de sonic granate kan je de vijand voor korte tijd verdoven, met Q-Copter kan je geheime ruimtes openen en met je laser-horloge kan je door kogelvrij glas heen schieten. Verder kan je jouw wapenarsenaal ook nog een keer upgraden en dus krachtiger maken. Of je kan je armor upgraden en zo minder kwetsbaar worden. Door al deze verschillende mogelijkheden, kunnen de vijanden niet meer voldoende tegenstand bieden en is het spel nooit echt moeilijk.

Dat betekent niet dat je niet lang kan genieten van dit spel. De missies zijn voldoende lang en er zijn veel missies om te volbrengen. Per missie kan je ook nog opzoek naar research points en kan je verschillende awards behalen. In tegenstelling tot de meeste spellen die awards gebruiken, is het halen van alle awards ook voor de niet-hardcore gamer mogelijk. Omdat je hiermee bonuslevels kan unlocken is dit voor bijna iedereen een goede reden om de levels nog een paar keer te spelen. Een bijkomend voordeel is dat alle levels bomvol actie zitten, ofwel het is absoluut geen straf is om de leveltjes overnieuw te spelen. Het enige nadeel is dat er geen tot weinig verschil zit tussen de verschillende moeilijkheidsgraden. Als je eenmaal weet hoe het spel werkt dan voelen alle drie de moeilijkheidniveaus hetzelfde aan. De multiplayer is standaard. Omdat je geen bots kan instellen, het spel een auto-aim functie kent en alle multiplayer types bekend zijn, zal dit niemand echt lang vasthouden.

CONCLUSIE

WEET WAT JE KOOPT. DIT SPEL IS VISUEEL ZEER AANTREKKELIJK. DE LEVELS ZITTEN BOMVOL AKTIE EN DE BOND FOCUS EN DE CLOSE COMBAT MAKEN DEZE GAME PURE FUN. DE GAME BIEDT ECHTER NIET DE UITDAGING DIE EVERYTHING OR NOTHING WEL HAD. OOK DE MULTIPLAYER WAS IN DIE GAME BETER UITGEWERKT. DUS BEZIT JE GEEN VAN BEIDE GAMES, LEES DAN DE REVIEW VAN EVERYTHING OR NOTHING. HEB JE ALTIJD AL EENS SEAN CONNERY WILLEN SPELEN, DAN IS DEZE GAME VOOR JOU.

MduTours.

Resident Evil – Review

PRESENTATIE – 9
BESTURING – 8
LEVENSDUUR – 7

TOTAAL – 8



Na een verontrustende melding vliegt een groep S.T.A.R.S. leden over het verlaten Raccoon Forrest om de plek des onheil te verkennen. Het weer is grauw en regenachtig; de sfeer in de helikopter is ongemakkelijk. Maar de veiligheid van hun collega’s is in hun handen en dit is niet het moment om moeilijk te doen. De helikopter wordt aan de grond gezet. De leden van het S.T.A.R.S. team verspreiden zich, om de verongelukte helikopter te vinden. Wanneer de helikopter is gevonden, moeten de teamleden een gevoel van verschrikking onderdrukken. De piloot hangt gruwelijk toegetakeld over zijn stoel. De S.T.A.R.S. leden verspreiden zich weer op zoek naar de rest van het team. Buiten het geluid van hun eigen voetstappen is het onnatuurlijk stil in het bos. De leden zijn allen uiterst gespannen en dringen het bos steeds verder in. Plotseling wordt de aandacht van een S.T.A.R.S. lid gevestigd op een gegrom vanuit de verte. Daar wordt duidelijk wat er met het team gebeurd is; een lijk ligt aan stukken gescheurd tussen een roedel bloedhonden. Ten minste, dat is de beste manier om deze wezens te beschrijven. Maar met open stukken vlees op de flanken en stukken bot uit het lijf stekend, zouden deze beesten al lang overleden moeten zijn. Plots draait een van deze honden zijn kop richting het S.T.A.R.S. lid. Onmiddellijk opent deze vuur. Maar de kogels lijken geen effect te hebben op deze schepsels. De honden vallen aan en de ammunitie van de S.T.A.R.S. leden raakt op. Een oud huis in de verte biedt bescherming. Slechts drie S.T.A.R.S. leden kunnen deze introductie navertellen.

Aangezien ik al eerder Resident Evil 0 had gespeeld zijn de grafics bekend. Dit is absoluut het summum van de 2D pre-rendered grafics. Details zoals lichtinval en het vloeien van water zijn dynamisch gerendered, dus je zult nooit het idee hebben dat de omgeving echt 2D is. Eerder heb je het idee dat je in een film aan het spelen bent. Ook de geluidseffecten zijn ongelofelijk goed gedaan. Voor elk type ondergrond is een apart geluidseffectje opgenomen. En aan de muziekjes en geluidseffecten kan je herkennen of de ruimte veilig is en wat voor type zombies daarin voorkomen. Tel daarbij op dat de tussenfilmpjes zowel mooi als spannend zijn en je weet waar je aan toe bent.

De besturing is 2D, dat is weer even wennen na Resident Evil 4 te hebben gespeeld. Maar na een korte tijd went ook deze besturing weer. Lopen doe je het beste met de digital pad. De besturing is nog het beste te vergelijken met de besturing van een radiografisch autootje. Je loopt naar voren door de digital pad naar boven te drukken en als je de digital pad naar link of rechts drukt, dan laat je jouw karakter om zijn as draaien. Met de B-knop ingedrukt, kan je door de levels rennen. En druk je de B-knop en de digital pad naar beneden tegelijk in, dan draait jouw karakter 180 graden om snel weg te komen. Met de R-trigger ingedrukt, richt je jouw wapen en met de A-knop knal je het zooitje zombies weg. Heeft een zombie jou te pakken? Druk de L-trigger ter verdediging in om een mes in zijn hoofd te steken. Of een flash granade, welke vervolgens op spectaculaire wijze uit elkaar spat. Oh, yeah! Tot zo ver is de besturing bekend, maar één element is anders. Het in de fik steken van zombies. Say what? Ja, deze keer verdwijnen de zombies niet zomaar. Als je lang genoeg wacht, dan komen ze weer tot leven in een snellere en gevaarlijkere vorm. Ik kan je garanderen dat je daar geen zin in hebt. Dus moet je kerosine vinden en met behulp van een aansteker de zombies tot stof laten vergaan. Je zult meerdere keren in een situatie belanden dat je nog niet over kerosine beschikt, maar dat je wel een zombie hebt neergeschoten zodat deze ongelofelijk vervelend gaat worden. Het is daarom ook niet heel vervelend dat dit mechanisme in latere games is weggelaten. De levels zijn zoals gewoonlijk zeer divers. Het is haast kunstzinnig hoeveel verschillende stijlen kamers er in deze game te vinden zijn en hoe deze naadloos op elkaar aansluiten. De puzzels zijn uitdagend, maar nooit vervelend. Hier is nog duidelijk te merken dat dit de eerste game in de reeks is. In latere delen werden de puzzels zo ingewikkeld, dat je hier echt op vast kon komen te zitten. Dan bleek je gewoon een voorwerp niet goed genoeg onderzocht te hebben. Hier is de balans tussen de actie en puzzels perfect. Nogal logisch dat deze game een klassieker is gebleken.

Een klassieker? Jawel, deze game is namelijk de remake van het spel wat in 1999 op de Playstation uitkwam. Daarom is deze game ook absoluut een must-have voor alle fans van de Resident Evil reeks, die dit spel nog niet in zijn originele vorm hebben gespeeld. De game kan in de easy en normal mode gespeeld worden. Helaas is het verschil in moeilijkheidsgraad tussen deze twee niveau’s veel te groot. De normal modus is niet speelbaar als je het spel nog nooit eerder hebt gespeeld, doordat je nogal veel heen en weer aan het lopen bent. Omdat je over maar net genoeg kerosine beschikt, blijven er altijd wel een paar in leven. En dan ga je (te) veel health verliezen om het spel nog uit te kunnen spelen. In de easy mode is de levensduur ongeveer 12 uur. In de easy mode is het spel net zo spannend, maar je vindt wel (te) veel kogels en items om in teven te blijven, waardoor de echte uitdaging een beetje weg is.

CONCLUSIE

DIT SPEL WAS EEN KLASSIEKER OP DE PLAYSTATION EN IS DAT WEER OP DE GAMECUBE. DE 2D GAMEPLAY WENT SNEL EN DE SFEER IS HUIVERINGWEKKEND EN ONGELOVELIJK SPANNEND. HET SPEL IS ONNODIG MOEILIJK DOORDAT JE IN DEZE GAME ZOMBIES MOET VERBRANDEN, NADAT JE ZE HEBT NEERGESCHOTEN. HIERDOOR KAN JE DIT SPEL HET BESTE OP EASY-MODE SPELEN. DEZE KLEINE MINPUNTJES ZIJN ABSOLUUT GEEN REDEN OM HET SPEL TE LATEN LIGGEN. DE BALANS TUSSEN DE AKTIE EN DE PUZZELS IS GENIAAL. DE GAMEPLAY IS DAT OOK. EN DIT IS GEWOON EEN STUKJE ‘GESCHIEDENIS’ IN DE VIDEOGAMES INDUSTRIE. HOU JE VAN HORROR GAMES, DAN VIND JE IN DEZE GAME ALLES WAT JE ZOEKT.
MduTours.